 |
|
“Hij wordt steeds bloter.” fluisterde het kaasmeisje tegen het vleesmeisje. Ik keek op uit het winkelwagentje.
De twee meisjes keken door een smalle ruit omhoog. Ze leken gefascineerd door wat ze zagen. Ineens draaide het kaasmeisje zich om. Ze zag mij. Ze bloosde en begon te giechelen.
Het kaasmeisje trok het vleesmeisje mee achter de verkoopvitrine. Ze smiespelden nog wat samen en gingen dan verder met hun leven: de ene sneed vlees, de ander kaas.
Intussen was ik de ruit genaderd. Stiekem en zo onopvallend mogelijk keek ik in de richting waar de meisjes hadden gekeken. Ik zag een leeg dakterras.
“Hij is net naar binnen.” zei het hoofd van de versafdeling achter mij. Ze lachte.
[Geschrokken draaide ik me om. Ik voelde me blozen. Maar gegiecheld heb ik niet. Geloof ik.]
Supermarkt met uitzicht op vers vlees.
{Mowl: en kaas.}
whahahaha, wat een heerlijk verhaal weer…Alleen jij kunt dit soort dingen meemaken volgens mij…
{Mowl: of vertellen.}
Oh Oh!! Betrapt!
Leuk verhaal.
{Mowl: maar nog niks bloots gezien.}