 |
|
Net een paar dagen geleden had ik tickets voor de Thalys besteld toen de NS met een leuke aanbieding voor dezelfde reis kwam.
“Potverdikkie.” zei ik tegen Brrrr. “Kijk es wat dat scheelt.”
“Ik zou bellen, als ik jou was.” zei Brrrr. Ik fronste.
“Ik?” Brrrr knikte.
“Waarom niet?” zei hij. Ik gaf hem geen antwoord maar draaide het nummer van de klantenservice. Een vriendelijke meneer heette me welkom.
“Goedemorgen.” zei ik tegen de vriendelijke meneer. Ik legde de situatie uit. “Daar valt zeker niks aan te doen, vrees ik?” besloot ik.
“Nee meneer, het spijt me.” zei de vriendelijke meneer. Ik was even stil.
“Ik ben ook geen goede onderhandelaar, vind u wel?” constateerde ik.
“Nee meneer.” beaamde de vriendelijke meneer rap maar beleefd.
[“Je hebt het in ieder geval geprobeerd.” troostte Brrrr me even later. “Zie het als een groeiproces.”]
Ik vrees dat je ze toch echt eerst bang moet maken, voordat ze over de brug komen.
{Mowl: kan een watje als ik iemand vrees inboezemen, denk je?}
Eerst nog oefenen op je verbale vuist.
{Mowl: ik geloof er niet meer in.}
Gewoon twéé keer gaan. Is het tóch nog één keer goedkoop 😉
{Mowl: het is niet alleen de reis, vrees ik, die centen kost.}
en dat terwijl amok zo’n mooi woord is
{Mowl: vrede ook.}
Je had zeker geen annuleringsverzekering?
{Mowl: jawel, maar dan moest ik nog de helft zelf betalen.}