Aandacht

bunnik

Jawel meneer, ik leef, en ik schaam me niet te zeggen dat ik er niks van begrijp. Gust Gils (1924)

Het roze mantelpakje was net te krap voor het ietwat mollige lichaam van de kleine blonde vrouw.

Terwijl zij uitleg aan het geven was bij de lichtbeelden die achter haar werden vertoond, werd mijn aandacht vooral getrokken door de gulp van haar pantalon. Door de uitwaartse druk was de rits deels opengegaan.

Verbeeldde ik me het nu, of bewoog het plaatje? Ik focuste op haar kruis.

Jawel – de strookjes kwamen langzaam steeds verder open te staan. Toch? Of niet dan?

“Zijn er nog vragen?” besloot de kleine blonde vrouw haar betoog.

Het bleef stil.

[In de pauze werd de sluiting van de pantalon onbesproken gelaten. Wel zo kies, naar ik meen.]

Standaard

7 gedachten over “Aandacht

  1. beer schreef:

    ik ben verward door dit stukje…..weet niet zo goed wat te zeggen, maar hoop alleen dat de belastingbetaler de lezing voor jou niet heeft hoeven te betalen…;)

    {Mowl: wie anders?}

  2. René gefocust op het kruis van een damespantalon. Het moet niet gekker worden. Was ze van Scientology en had ze op slinkse wijze toch haar doel bereikt?

    {Mowl: ik heb geen doel kunnen ontdekken.}

  3. Steve schreef:

    Er waren vragen, maar je hebt ze niet gesteld. Wat is dat nu? Nu zitten wij ook met een openstaande vragen over wat je nu precies gezien hebt.

    {Mowl: ik was ook bang voor de antwoorden.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.