“Zijn hele familie kent me en ik ken zijn hele familie. Ze houden van ons zoals we zijn.

“We hebben elkaar zo’n anderhalf jaar geleden ontmoet en dat was niet altijd makkelijk. Hij woont tenslotte op Cuba en ik hier. Dat betekende veel reizen. Gelukkig zitten we daar geen van beiden mee.

“Maar nu, met corona, zijn de grenzen gesloten: ik mocht niet naar hem en hij kwam Nederland niet in.

“Vandaar dat ik deze brief schrijf. Want sinds juli kan hij een visum aanvragen op basis van onze relatie. Dat verzoek moeten we samen indienen bij de Nederlandse ambassade in Havana. Ik schrijf het, print en onderteken het en scan het daarna om naar hem te mailen, zodat hij het weer bij het gezantschap kan bezorgen.”

De stilte die volgde vulde zijn ogen. Daarna drukte hij zijn lippen op elkaar. Hij keek opzij.

“Ik mis hem zo,” taalde hij.