Een vooroordeel is een vergissing die wortel geschoten heeft. Martin Held

Ze was behoorlijk trots over de foto die speciaal van haar gemaakt was voor een glanzende publicatie. Ze opende het op de juiste bladzijde. Daar stond ze, aan het hoofdeinde van een doodskist met een boek in haar handen. Twee verdrietige nabestaanden zaten aan het voeteneinde op de tegenoverliggende pagina.

“Het was geënsceneerd.” meldde ze voor alle zekerheid. “Maar wel heel erg goede promotie voor mijn werk.”

Ze maakte rouwgedichten.

“Ik heb die foto ook voor mezelf mogen gebruiken.” fierde ze, terwijl ze haar hand vlak boven de foto bewoog. Bij de twee rouwenden strekte ze haar wijsvinger uit.

“Die heb ik er wel van afgeknipt.” zei ze. Ze trok er haar mond bij samen alsof ze iets vies proefde. Haar ogen sperden veelbetekenend.

“Hij is een buschauffeur.” fluisterde ze bijkans. “En van haar weet ik al helemaal niks.”

Ze sloeg het boek dicht.

“Dat zegt toch genoeg.” zei ze.