De vrouw had het afzettingslint opgetild en was er onderdoor gelopen. De medewerker kwam aangesneld.

“U mag hier niet zijn, mevrouw,” zei ze. De vrouw keek geërgerd.

“Ik mag hier niet zijn,” persifleerde ze, “ik begrijp niet hoe ik moet weten waar ik wel en waar ik niet mag komen. In de winkels is het ook al zo onduidelijk.” Ze probeerde de medewerker te passeren, maar die stelde zich pal voor haar op.

“Het spijt me, mevrouw,” zei ze, “u kunt niet verder.”

“Ik kan best,” beet de vrouw, “maar ik mag niet.” Ze gromde. “En nu?”

De medewerker wees naar de uitgang.

“U mag daarheen, mevrouw,” zei ze.

“O,” zei de vrouw, “dat mag ik dan weer wel.”

Ze liep de aangewezen richting uit. Voor het lint bleef ze staan. Ze keek de medewerker aan.

“Hoe moet ik hier dan in hemelsnaam langs,” zei ze, “hier is het afgezet.”