Mijn behandeling is goed, maar mijn ziekte laat te wensen over. Jean-Louis Forain

Natuurlijk was ik te vroeg en natuurlijk was de arts te laat, waardoor ik extra lang in de wachtkamer op m’n beurt kon wachten. Van de stapel pakte ik ’n roddelblad van twee seizoenen eerder.

’n Vrouw kwam naast me zitten.

“Nou nou.” zei ze. “Daar gaat m’n vrije tijd.” ik keek of ze ’t tegen mij had, maar ze staarde recht voor zich uit. Ik keerde terug naar de kerstvoorbereidingen van ’n mij onbekende zanger. Naast mij hoorde ik ’n diepe zucht. Vanuit m’n ooghoek keek ik nog es naar m’n buurvrouw. Ze blies d’r wangen net op. Toen ze wilde uitblazen kreeg ze in de gaten dat ik haar bekeek. Langzaam draaide ze d’r hoofd in mijn richting. Snel boog ik me weer over oud nieuws. Te laat.

“Djies!” zei de vrouw verontwaardigd.