Gisteren kreeg ik Blogger niet aan de praat. Daardoor kon ik geen berichtje plaatsen. Het heeft niet tot een golf van ongerustheid geleidt. Jammer.

Het is ook niet volgens afspraak. Wij (jij en ik) waren overeengekomen dat er onmiddellijk naar mijn welbevinden zou worden geïnformeerd zodra ik even uit de running zou lijken te zijn. Hulptroepen zouden worden geformeerd en een telefonische ketting aangelegd van personen die mekaar op de hoogte zouden houden van de reden van mijn afwezigheid.

Niets van dat alles. Ik ben zwaar teleurgesteld.

Je moet niet te licht denken over de rampen die een mens onverhoed kunnen overkomen. Nog afgezien van ontvoering en moord zijn er ook nog andere, even ernstige zaken te bedenken die iemand het loggen al dan niet tijdelijk onmogelijk maken. Een kaartje is dan toch het minste.

[Ach, ik ga er vanuit dat die beterschapswensen onderweg zijn en dat ik ze vandaag bij de post zal aantreffen. Maar maak je niet ongerust hoor, met mij is alles goed. Het was Blogger die het niet deed. En, oja, vergeet je niet het stukje van gisteren te bekijken? Het is alsnog geplaatst en het zou jammer zijn als het niet werd gelezen.]