Alle vogels

Namiddagstilte. Het sjirpen van de krekels dringt door de rotsen. Matsuo Bashô

Namiddagstilte.
Het sjirpen van de krekels
dringt door de rotsen.
Matsuo Bashô

Ik werd begroet – ik moest het wel zijn, want er fietste niemand anders over de straat, in de prikkende zon van die vroege ochtend. “Hé!” hoorde ik roepen.

Zoekend keek ik om me heen tot ik in een openstaand raam, boven de bakker, twee jongens zag staan. Ze joelden naar me.

Ik kon hun gezichten niet herkennen, door de schaduw van het raamkozijn, die over hen heen viel. Ze hieven hun handen met groene flesjes daarin. Bier, dacht ik meteen – al was het daar misschien te vroeg voor. Of te laat, herdacht ik. Het verklaarde mogelijk de uitgelatenheid van de twee.

Dan hoorde ik een Duits meisje. Ik zag haar niet en wist al helemaal niet of ze Duits was, maar zo klonk het in elk geval, zo vanachter de jongens. Het verstond als een groet.

Zo voelt mei, herinnerde ik me.

Ik zwaaide terug naar boven.

“Goedemorgen!” riep ik.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.