Een stoplicht springt op rood, een ander op groen, in Almelo is altijd wat te doen. Herman Finkers
“Houdbaar. Kassa zeven. Houdbaar. Kassa zeven.” schalde de Stem. Even later verscheen een jongen bij de caissière van de voorlaatste teller. Ze hield een verpakking trostomaatjes omhoog.
“Niet geprijsd.” was haar korte commentaar. De jongen nam het bakje over en keek ernaar.
“Dat is niet Houdbaar.” verklaarde hij. “Dat is Vers.”
Dat maakte de caissière niet uit. Door alleen maar te kijken wees ze de jongen zijn plaats. Hij zuchtte en liep terug naar de groenteafdeling. Even later schalde de code door de gang. Verveeld tikte de caissière de cijfertjes in. “Zegels?” vroeg ze.
Je schrijft nog steeds geweldig! Weinig woorden en zeer treffend, erg herkenbaar.
{Mowl: ach, het is talent. Wat kan ik zeggen?}
Misschien dat Vers met vakantie was en Houdbaar niet. En dat wist de cassière natuurlijk. Ofwel is ze gewoon zo’n feeks voor wie Vers of Houdbaar gewoon maar woorden door een luidsprekertje zijn en geen mensen. Wat kan haar het ook schelen? Ik durf erom te wedden dat ze zat te kauwgommen?
{Mowl: als een koe.}
Dat had ik nog wel geweten, dat trostomaatjes niet houdbaar zijn. En ik werk niet eens bij de buurtsuper.
{Mowl: er is een vakkenvuller aan je verloren gegaan.}
Dat is vers, doe maar gratis…
{Mowl: was een uitstekend antwoord geweest.}
Ze was in ieder geval daadkrachtig en resultaatgericht!
{Mowl: heb je daar ook zo de pest aan?}