Amalia

Sommige vrouwen zijn zó mooi dat je ze echt niet verder hoeft te versieren. Guy Commerman

“Vooruit,” zei de man in het rib jasje, “ze heet Amalia. Zo, dat is eruit.”

Hij reageerde alsof ik hem een geheim had afgedwongen, maar ik had tot dan toe alleen geluisterd.

“Er is een meisje,” had de rib jas gezegd, “dat ik heel graag zie. Nou goed, ik mag haar graag. Misschien ben ik zelfs wel verliefd op haar.”

Daarna had hij zijn thee gepakt en was voorover gaan zitten.

“Ik heb dit nog tegen niemand gezegd,” bezwoer hij, “tegen bijna niemand dan – hooguit enkele vrienden. Ze weet het zelf trouwens ook: ik kan haar zoiets toch niet verzwijgen? Maar je begrijpt dus wel, mondje dicht, hierover.”

“Amalia,” proefde hij dromerig, “ach, kon ze mijn prinsesje zijn.”

Er verscheen een glimlach op zijn gezicht, die meteen weer verstilde. Hij keek me onmiddellijk strak aan.

“Je praat hier met niemand over, versta je?” zei hij ernstig. “Dit alles is staatsgeheim.”

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.