Gisteren was er in Arnhem een autovrije zondag. (Autovrije zondag? Die was toch vorige week? Ja, in de rest van Nederland. Arnhem was toen volop Market Garden aan het herdenken. Dus hadden we ‘m gisteren. Kan ik nu verder?)

Autovrij is een rekbaar begrip. Halverwege de Zijpendaalseweg waren afzettingen geplaatst, met een spandoek. En daarachter – tot aan de Zypse Poort – stond een half dozijn kraampjes.

De uitbater van het restaurant van het Watermuseum verkocht drankjes. De organisatie van ruildiensten deelde foldertjes uit en ook de Fietsenbond stond er. Een onduidelijk groepje mensen beoefende t’ai chi.

Er brak enige opwinding uit toen een auto zich toch tussen de barricaden door waagde. Een opstootje leek zich voor te doen. Een enkeling leek zich alsnog als verzetsheld te kunnen gaan manifesteren.

Helaas.

De auto bracht foldertjes voor het kraampje van het Wereld Natuur Fonds. De gemoederen waren al snel bedaard.

[We fietsten naar huis. Ik zong Het Dorp]