Menig bezoek waarvan je denkt dat het aan jou gebracht wordt, wordt in werkelijkheid aan je flessen gebracht. Austin O’Malley

“Hoi.” zei de iets kalende jongen met zijn driekwart opengeritste regenjack.

“Flikker toch op.” zei ’t meisje van de openluchtbar. “Ik heb ’n kater, ik moet de flessen en de oesters openen, ik heb slechte zin en ik moet nog opstarten. Kom over ’n half uur maar terug. Bovendien sta je achter de bar.” De jongen hield z’n mond en deed ’n stap naar achteren.

“Was ik te hard?” vroeg ze wat later aan ons.

“Alleen als je met hem naar bed wilde.” zei ik.

[Ze grijnsde. “Nee dus.” zei ze.]