Barst

Al schopt ge negenennegentig mensen een geweten, er blijft dan nog één smeerlap over, en die wordt president. En als ge naar die durft schoppen, vliegt ge de gevangenis is. Louis Paul Boon

Corona verzinkt in het moeras van het overige nieuws. Of het de vergrendelde maatschappij is, die te lang heeft geduurd met onduidelijke en elkaar tegensprekende richtlijnen, durf ik niet te zeggen, maar de aanvankelijke saamhorigheid die het begin van de crisis leek te tooien, is definitief en met geweld versplinterd en verbrijzeld. Niet eerder zag ik een samenleving die zo uiteengedreven is – lankmoedigheid is een uitgeroeide en archaïsche deugd verworden.

Ik vrees.

“Het zal wel stil zijn,” verwachtte ik toen ik Lenie (97) belde. Ze ziet nauwelijks iemand omdat ze niet vaker dan eenmaal per week maximaal drie kwartier een vaste contactpersoon mag ontvangen. Het lijkt eerder op een dwangopname in een isolatiecel dan op beveiliging voor eigen bestwil. Voldoende om eraan te willen ontsnappen, dunkt me.

Maar Lenie berust.

“Och,” antwoordde ze, “als het stil is zet ik de radio wel aan.”

Ik bad dat het geen nieuwszender zou zijn.

Standaard