 |
|
Vannacht werd ik achterna gezeten door een seriemoordenaar. Ik vluchtte.
Waarheen ik ook rende, er was geen ziel die mij hielp. O ja, er waren wel mensen, maar ze zagen mij en mijn situatie niet. Hun hoofden draaiden als ik ze passeerde en mijn stem was te schor om ze te roepen.
Struikelend maakte ik mijn weg, terwijl de snoodaard met het blinkende mes gestaag achter mij aankwam. Uiteindelijk kwamen we onder de brug bij Westervoort terecht. Ik stond met mijn rug tegen de IJssel – ik was verloren.
Ineens zag ik, niet ver van mijn voeten, een telefoon liggen. In een oogwenk wist ik het ding te bemachtigen. Met het hart kloppend in de keel drukte ik de toetsen in. Ik hield het toestel aan mijn oor. Hij ging over.
Mijn moordenaar had dit allemaal gezien en grijnsde. Vreemd – waarom sloeg hij me nu niet neer? Hij had alle kans.
De telefoon werd opgenomen.
“Brrrr!” riep ik in de hoorn. Een stem antwoordde. Shit – natuurlijk was dit Brrrr niet.
“H?” En weer zat mijn ex in mijn droom op de plek waar Brrrr moest zijn. Hij ratelde door en luisterde niet.
“Hou je kop!” schreeuwde ik. Maar H was niet te stoppen. Opeens realiseerde ik me iets.
“Wacht eens – weet jij hier meer van?” H viel stil. Mijn moordenaar liet het mes blinken in de ondergaande zon.
“Hallo! Weet jij hier meer van?” herhaalde ik. Het zwijgen zei genoeg.
[Dit keer was ik blij dat het H was die mij, vergeef me de vergelijking, een mes in de rug stak. Stel je toch voor dat het Brrrr was geweest. Ik had hem niet meer aangekeken.]
Suspense op Mowl…op de vroege ochtend (voor mij toch) Zo mag ik graag de dag beginnen…
Al is wakker worden uit zo’n droom nou weer niet de meest ideale start, kan ik me voorstellen..
{Mowl: ik ben al blij dát ik wakker word.}
Dan had je hem voorgoed de rug moeten toekeren.
{Mowl: ondenkbaar.}
Sterkte!!
{Mowl: ik voel me niet serieus genomen.}
tjee zeg, wat een droom.. Dat wil je toch niet meemaken….
Gelukkig is het een droom en geen werkelijkheid.
{Mowl: je wilt niet weten wat ik ’s nachts allemaal meemaak.}