Begraven

Als ik terugkijk op mijn leven, lijkt het één lange wedloop met hindernissen, waarin ikzelf de voornaamste hindernis was. Jack Paar

In gepast tempo liepen we achter de kist.

“Zoveel mensen waren er niet toen mijn zus stierf.” zei de vrouw naast me. Ze keek besmuikt achterom. “Toen zaten we de avond ervoor rond haar kist, mijn andere zussen en ik.” Ze draaide haar hoofd terug. “Met een glaasje wijn erbij.” Er verscheen even een spoor van een glimlach op haar gezicht.

“Op de dag van de begrafenis was ik de enige.” ging ze verder. Haar stem verzachtte. “Ik stond alleen bij die kuil.” Haar mond sloot. De vrouw keek voor zich uit, tegen de ruggen van de anderen aan.

“Hoefde ik in elk geval niks te zeggen.” zei ze.

Standaard

2 gedachten over “Begraven

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.