Beller en ’t Beest

Een filosoof die verwonderd onderzoekt hoe de kosmos in elkaar zit, doet me altijd denken aan een lamp die zich verbaasd afvraagt hoe het komt dat de kamer zo mooi verlicht is. Harry Mulisch

Een filosoof die verwonderd onderzoekt hoe de kosmos in elkaar zit, doet me altijd denken aan een lamp die zich verbaasd afvraagt hoe het komt dat de kamer zo mooi verlicht is. Harry Mulisch

Ik kreeg een meisje aan de telefoon.

“Met wie spreek ik?” wilde ik weten. Ze gaf haar naam en dat van het bedrijf waarvoor ze belde en begon over de voordelen van kredieten. Ik hoorde een giecheltje.

“Wacht even.” onderbrak ik haar. “Wie zei u dat u bent?” Het meisje herhaalde wat ze al had gezegd.

“O, u wilt me een lening aansmeren.” besloot ik. Het meisje protesteerde.

“Nee nee, meneer.” deed ze.

“Kom dan maar snel ter zake.” zei ik een beetje bot. Duidelijk te bot voor het meisje.

“Nou meneer,” zei ze op een plotseling onderkoelde toon – het giecheltje was helemaal verdwenen – “ik had u het een en ander willen vertellen over dit en dat, maar ik geloof dat dat geen zin meer heeft. Goedendag.” En ze verbrak de verbinding.

[Het idee dat zelfs een callcenter me niet de moeite waard vindt om te spreken, stak. Ik overwoog nog even om terug te bellen, maar het meisje bleek een geheim nummer te hebben. En haar naam en dat van het bedrijf had ik echt niet goed verstaan. Verdikkie.]

Standaard

9 gedachten over “Beller en ’t Beest

    • Precies, of zeggen dat het voor Brrrr is en hem erbij roepen (niet echt) en de hoorn er naast laten liggen. En laat ze dan maar wachten…

      {Mowl: wat gemeen. Had ik kunnen zeggen.}

  1. Echt het toppunt van een paria als zelfs de callcenters je niet meer te woord willen staan, haha… 🙂
    (Laat de volgende keer Brrrr maar weer opnemen)

    {Mowl: Brrrr houdt niet van telefoneren.}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.