Dit is een foto van Albert ter Heerdt. Hij is de regisseur van de nieuwe Nederlandse speelfilm Shouf Shouf Habibi. Daarvoor is hij scenarist geweest van de televisieseries ‘Russen’ en ‘Tijd van Leven’.

Albert is op de middelbare school mijn klasgenoot geweest. Als ik toen mijn geld had moeten inzetten op de leerling die de meeste kans had om in de showbizz terecht te komen, had ik het zondermeer gezet op… mezelf. Ga maar na: het beste schrijftalent en het meest geschikte karakter om beroemd te worden.

O, er zijn meer BN’ers wier glans een beetje op mij afgeven. Zo heb ik jaren samengewerkt met Fons de Poel in de Werkgroep Israël. We streefden (in die tijd al!) naar een afzonderlijke joodse en Palestijnse staat. [Dat doet me even aan Gretta Duisenberg denken. Ze was gisteren in een documentaire van Michiel van Erp te zien. Ze huilde - terecht - toen ze Wim per telefoon vertelde over een zesjarig kind dat gedood was. Haar conclusie was dat 'ze' (de Israeli's) 'beesten' zijn. Dat die benaming wellicht ook van toepassins zou kunnen zijn op Palestijnse "Wat zijn Arabieren toch moedig!" zelfmoordenaars en hun leiders kwam niet in haar op. Maar dat terzijde.]

Ik heb Fons helpen verhuizen naar een Nijmeegs souterrain. Toen hij bij de KRO ging werken ben ik hem uit het oog verloren. Nou ja, hij mij.

Verder heb ik een keer koffie gedronken met Jules de Corte. En zijn Leonie Janssen en Peter Holland (destijds héle bekende VARA-dj’s) op bezoek geweest.

Maar dichter dan dit ben ik nooit bij mijn bestemming gekomen. Geen blad waar mijn foto’s in prijken. Geen paparazzi waar ik me over kan beklagen. Er is iets fout gegaan. Dit had ik anders gepland.

(En als ik nou zeg dat Ilse de Lange tweehonderd meter van ons vandaan woont?)