Blauw blauw

balkon

Het past een mens op leeftijd, noch in zijn denkwijze, noch in zijn kleding, de mode te volgen. Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)

“Mag ik die Hassan nog es zien?” vroeg de lichte vrouw aan het tafeltje naast ons. De donkere vrouw opende haar mobieltje en gaf die aan de lichte.

“Wat een mooie blauwe kaftan.” vond ze.

“Ik ben ook wel es blauw.” grapte de man naast de vrouwen.

“Er is in Afrika een volk dat echt blauw is.” wist de donkere vrouw. “Dat komt doordat ze altijd werken met een blauwe kleurstof. Dat komt op hun huid en dat krijgen ze d’r niet meer af.”

“Indigo.” zei de lichte vrouw.

“Juist ja, indigo.” knikte de donkere.

“Het is indigo.” verbeterde de man.

Indigo, indigo.” zei de lichte vrouw. “Blauwe bloempjes, zul je bedoelen.”

[Het gesprek ging verder, maar de man hield verder zijn mond. Hij moest de uitdrukking waarschijnlijk ook opzoeken.]

Standaard

5 gedachten over “Blauw blauw

  1. peter schreef:

    Die foto hè, daar hadden jullie bijna gewoond. Maar niet helemaal, nu woont deze buurman er, die den ganschen dag met ontbloot bovenlichaam rondloopt. Komen jullie nou eens echt op de koffie, dan kun je er een close up van maken?!

    {Mowl: ik ben eigenlijk een beetje verlegen en wacht altijd tot iemand zijn uitnodiging herhaalt om zeker te zijn dat ’t gemeend is. Maar vanaf dan kom je niet meer van ons af.}

  2. Tja, als vrouwen praten kan je als man maar beter … huh… afzijdig blijven. 🙂

    {Mowl: een zinnige bijdrage aan een vrouwengesprek is sowieso onmogelijk.}

  3. Steve schreef:

    Ook de wat slechtere filmscenario’s vinden blijkbaar ook gewoon daar plaats, in het dagelijkse leven, onder jouw eigen ogen

    {Mowl: stap opzij, Steven Spielberg!}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.