Blijf!

Een roman zonder boosaardigheid is als eten zonder zout, zonder peper en zonder knoflook. Arnon Grunberg

Een roman zonder boosaardigheid is als eten zonder zout, zonder peper en zonder knoflook. Arnon Grunberg

“Wat vreselijk voor die mensen die in Egypte zitten.” hoofdschudde ze vol medeleven.

“Inderdaad,” bevestigde ik met een knikje, “je zult daar maar…”

“…net met vakantie zijn.” vulde ze vol empathie aan. Maar dat bedoelde ik niet.

“Eigenlijk bedoel ik de mensen die daar…” probeerde ik voorzichtig.

“De mensen die daar werken.” ojade ze. “Natuurlijk, de Nederlanders die daar werken hebben het ook niet getroffen. Och, och, och!” Ze schudde haar hoofd.

“Wonen.” voltooide ik wat ik wilde zeggen. “De mensen die daar wonen.”

“Natuurlijk.” zei ze. “De Nederlanders die daar werken wonen daar natuurlijk ook.” Ik probeerde mijn ergernis te onderdrukken.

“Nee.” zei ik desondanks iets feller dan ik wilde. “De Egyptenaren. Zelf. Die bedoel ik.” Er volgde een verbijsterde stilte.

“O.” zei ze toen. Ze keek me even aan. “Maar die hoeven daar dan toch ook niet weg?”

[Ik zuchtte geloof ik net iets harder dan normaal gesproken.]

Standaard

6 gedachten over “Blijf!

  1. Possum schreef:

    Is the silence itself
    “verbijsterd”,or
    does it “verbijster”
    people? Shouldn’t
    it be”verbijsterend”
    then?

    {Mowl: wat denk jezelf?}

    • Baloo schreef:

      Wat bedoelt de schrijver met … ? Dat moesten we vroeger op school ook altijd.

      “Verbijsterd” hier is korrekt, de schrijver bedoelt dat verbijstering de oorzaak van de stilte was.

      Dit antwoord: –

      o is goed
      o is fout
      o slaat als een lul op een slagroomtaart
      (in order to teach you a nice Dutch expression)

      {Mowl: wat mij betreft sla je de spijker op de kop.}

Laat een reactie achter bij PossumReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.