Blootsvoets stond de jongen tegen de auto. Zijn rechterarm rustte op het dak en zijn linkerwijsvinger speelde met de kruk van de geopende deur. Achter het stuur zat het meisje. Ze keek voor zich uit, de weg af, terwijl het portier zachtjes heen en weer wiegde.

De jongen droeg een blauw trainingspak en verder niks. Hij had het niet koud. Het meisje had zich flink ingepakt. Zijn lippen vormden klanken, leek het, die onhoorbaar bleven, terwijl de hare strak opeen waren geperst.

Er ging een minuut voorbij – misschien wel meer, maar tijd was geen bepalende factor in dezen, zo leek het, of werd in elk geval verschillend ervaren.

“Nou,” zei het meisje op enig moment, zonder zich tot de jongen te richten, “dan ga ik maar.”

De jongen antwoordde niet, maar bleef staan, tegen de auto, blootsvoets, met zijn rechterarm op het dak en zijn linkerwijsvinger spelend met de greep.