Brand!

hotel

Wanneer we vermoeid zijn, worden we overvallen door ideeën die we lang geleden hadden overwonnen. Friedrich Nietzsche (1844-1900)

Misschien dat ik nog even een kleine toelichting moet geven op de omstandigheden waaronder het tekstje van gisteren tot stand is gekomen.

We hadden dus gegeten in dat sjieke restaurant: acht gangen maar liefst. Met de amuses erbij tien. En dan een bijpassend wijnarrangement ernaast – je begrijpt: het was maar goed dat bij een etentje op zondag het verblijf in het nabijgelegen hotel was inbegrepen.

Toen we op onze kamer kwamen zijn we bijna meteen gaan slapen. Veel gegeten, genoeg gedronken – dat zou wel lukken.

Niet dus.

Of het de spanning van deze hoogtijdag was of het synthetische van het dekbed – we hebben geen oog dicht gedaan. We bleven, allebei, woelen en draaien, draaien en woelen. Gelukkig ging tegen zeven uur ’s ochtends het brandalarm.

We hadden niet meteen door dat het het brandalarm was. Eerst dachten we dat het een soort van wekker was. Of een radiozender die op hol was geslagen. Maar toen we alle knopjes op het kastje naast het bed hadden geprobeerd en in de gaten kregen dat het geluid vanuit het hele gebouw kwam, rees het vermoeden dat dit wel eens een alarmeringssignaal zou kunnen zijn.

Dus kleedden we ons aan, namen onze spulletjes in de tassen en liepen de gang op. Daar zagen we duidelijk paniekerigere gasten die, in pyjama of nachtpon en op blote voeten, door de gangen liepen.

Via de brandtrap gingen we naar buiten. Aan de andere kant van het hotel was de hoofdingang. Daar zagen we voor het eerst personeel.

Om een lang verhaal kort te maken: er was iets met een televisie en een meterkast. Dat had het alarm veroorzaakt en dat alarm kon niet worden uitgezet. Maar op een gegeven moment had één van de medewerkers dan toch het juiste knopje te pakken en werd het stil.

“Zullen we ontbijten?” vroeg ik. Brrrr knikte.

Toen we de eetzaal inliepen arriveerde de brandweer.

[Tegen acht uur checkten we uit. Een paar minuten later stonden we voor de bushalte. Rond negenen waren we weer thuis en schreef ik mijn stukje. Begrijp je nu waarom het zo waardeloos was?]

Standaard

12 gedachten over “Brand!

  1. Pingback: Mowl.eu » De Kromme Dissel

  2. Ja, en ook ik feliciteer jullie natuurlijk bij deze met deze mijlpaal!

    Wat zullen jullie allemaal weer gaan beleven dit jaar en tijdens de viering van de negende verjaardag?

    {Mowl: misschien maar goed dat we dat nog niet weten.}

  3. awwww, jullie achtste huwelijksverjaardag is dus absoluut niet ongemerkt voorbij gegaan. Saai is anders.

    (ps: tip voor jullie negende verjaardag. Nooit meteen na een copieuze maaltijd het bed induiken. ’t Is te zeggen niet meteen gaan slapen. Andere activiteiten kunnen wel nog. ;-))

    {Mowl: we hebben inderdaad nog even tv gekeken.}

  4. Beste Brrrr & René

    Ook names mij hartelijk gefeliciteerd. Het was zaterdag erg gezellig en ik heb genoten van “jong” tot een aanschuif en groet, Willemwiebe

    {Mowl: je gaat toch ook iets bij ons spelen, niet?}

  5. a schreef:

    zo eten in de kromme dissel,mag wat kosten he.ik heb jaren in het hotel gewerkt.en natuurlijk nog proficiat met jullie trouwdag.

    {Mowl: ach, één keer per jaar mag best. Of twee keer. Of drie.}

  6. Ton schreef:

    Zo waardeloos was het anders helemaal niet … De waarneming van de mannen en vrouwen om jullie heen was vlijmscherp, net als de beschrijving van het schoensmeerblikje. Terugtrekken is dus geheel overbodig!

    {Mowl: heel aardig, maar als ik helderder was geweest had ik het anders geformuleerd.}

Laat een reactie achter bij Rene SmitReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.