Zonder aanwijsbare reden voelde ik een nostalgie opkomen.

Er is een tijd geweest dat alles wat Engels was en fin de siecle in de inrichting van Mowl paste. Totdat een bepaald theekastje de schellen van de ogen liet vallen. Wat een truttigheid!

Gelukkig stond er een verbouwing voor de deur en werd onze stijl gecorrigeerd naar die van vandaag.

Maar dan toch: dat verlangen naar eertijds is nooit helemaal weg.

Het was het begin van de jaren ’80 en een serie verscheen bij de KRO. Waarom bij de KRO heb ik nooit geweten. Misschien omdat het katholieke geloof er zo’n grote rol in had. Maar dan wel een hele destructieve.

Hoe dan ook, ik keek elke week naar Brideshead Revisited.

Later zag ik Anthony Andrews (die Sebastian, die blonde jongen met de teddybeer, speelde) terug in Love Boat en Columbo. Dat kó® ¨elemaal niet, vond ik. Want hij wá³ Sebastian, compleet met zijn verslavingen en alles.

Jerremy Irons (Charles) vond ik blijkbaar minder vast in zijn rol. Van hem vond ik het niet erg dat ie na Brideshead nog wat anders ging doen.

Maar Anthony? Nee.