Broca’s brein

Als je niet uitkijkt, blijf je je je leven lang voorbereiden. Remco Campert

De ochtendzon scheen door het gazen gordijn heen. De jongen wreef de man over diens slapen.

“Hierachter,” zei hij zacht, “ligt de frontale kwab.” Hij duwde tegen het hoofd. “En daarbinnen is het centrum van Broca.” Er speelde een glimlach om zijn lippen. “Daar praat je mee.” Zijn vingers verlieten de schedel. “Normaal gesproken.” zei hij.

De jongen strekte zich. Hij wreef over zijn lichtblauwe uniform.

“Maar daar heb je nu niks meer aan.” zei hij eenvormig. Zijn hand ging naar het voorhoofd.

“Het grootste deel van je brein is ongebruikt.” vertelde hij. “Het ligt te wachten op wat we nog moeten ontdekken. Fascinerend, nietwaar?”

De man reageerde niet. Hij lag met gesloten ogen onder het witte ziekenhuislaken.

“Stel je toch eens voor wat we er allemaal mee kunnen doen.” zei de jongen. Hij draaide zich om naar de patiënt.

“Ik denk dat jij dat snel gaat weten.” zei hij.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.