Dooddoener

deurbel

Al wat naargeestig is, lijkt me verdacht. Julien Green (1900-1998)

We stonden voor het raam toe te kijken hoe Over­buur­jongen een grote gele koffer zijn huis uitsleepte.

“Heb je dat verhaal gehoord van die man die is vermoord en in stukjes gehakt?” vroeg ik zo argeloos mogelijk. Brrrr knikte. Samen zwegen we terwijl Over­buur­jongen zwoegde om zijn valies naar zijn auto te manoeu­vreren. Hij deed de achterbak open.

“Die jongen, die gisteren bij hem op bezoek was?” begon ik.

“Wat is daarmee?” aarzelde Brrrr.

“Heb je die nog zien vertrekken?”

Langzaam schudde Brrrr zijn hoofd. Op dat moment keek Over­buur­jongen onze kant op. Hij sloeg de achterklep dicht en zwaaide breed grijnzend. We zetten ons gezicht in de huichel­stand en zwaaiden even vrolijk terug. Over­buur­jongen stapte in de auto en reed weg.

“We moeten hem maar es uitnodigen.” zei Brrrr. Ik knikte.

“Aan een vriendelijk gebaar is nog nooit iemand doodgegaan.” zei ik. Brrrr fronste bij het horen van mijn woordkeus.

[Misschien is Overbuurjongen wel gewoon op vakantie. Een grote gele koffer kan daar een aanwijzing voor zijn. En bovendien is het er de tijd van het jaar voor, zullen we maar denken.]

Standaard

3 gedachten over “Dooddoener

  1. Ik ga voor de moordversie. Tegenover de politie verklaarden de homo-overburen: “Het leek zo’n aardige jongen.”

    {Mowl: maar wel met een gele koffer.}

  2. Jean d'A schreef:

    ….en dan gaan jullie hem uitnodigen…….
    slijp de messen!!
    scherp de zwaarden!!
    Met z’n tweeën tegen een; helden!

    {Mowl: wat bloeddorstig.}

Laat een reactie achter bij peerReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.