Aapje kijken

kersen

Men moet aan kinderen en vogels vragen hoe kersen en aardbeien smaken. Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832)

De jongeman die ik tegemoet liep was Joran van der Sloot — maar ik herkende hem niet meteen.

Eerst zag ik alleen zijn zwarte t-shirt met een tekst erop. Ik kon het niet lezen, dus ik staarde naar de borst van de naderende jongen. Er stond iets in de trand van ‘Met mij kun je alle kanten op’ op, maar nog voor ik de tekst duidelijk had kunnen ontcijferen keek ik in de ogen van de knul. Toen pas zag ik wie hij was.

Hij keek me terug aan met een gemengde blik van verveeldheid en ergernis — twee emoties die ik na alle media-aandacht van hem kon begrijpen. Ik wilde hem zeggen dat ik enkel naar zijn t-shirt had zitten staren en niet naar hem, maar we passeerden mekaar zonder dat ik wat zei. In het voorbijgaan geneerde ik me.

[Misschien had ik toch wat moeten zeggen. Met sommige mensen wil je immers geen vijanden worden.]

Standaard

6 gedachten over “Aapje kijken

  1. Bee schreef:

    Als communicatieadviseur had ik hem erg graag even willen spreken over dat T-shirt…

    {Mowl: dat lijkt me z’n kleinste probleem.}

  2. Je bent wel iemand die het gevaar opzoekt… eerst die jongen met de gele koffer die zijn bezoek (misschien) heeft opgegeten en nu Joran.
    Het zal niet gemakkelijk zijn iets van je terug te vinden!

    {Mowl: ik maak het mezelf niet gemakkelijk, wel?}

Laat een reactie achter bij BeeReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.