Chocolade

Ziekte is altijd tegelijk een waarschuwing en een krachtproef. Franz Kafka

Na een groot deel van de dag geschreven te hebben en films gezien en daardoor verstoken te zijn gebleven van nieuws en journaals, kon ik mezelf zowat wijsmaken dat het allemaal een boze droom was, tot ik de straat op ging voor een dringende boodschap.

Ik moest chocolade.

De weg was leeg – alleen de gelige verlichting spoelde over de tegels en het asfalt. Ik waande me in een film noir. Slechts Bernard Herrmanns sax ontbrak.

In de buurtsuper werd me een gedesinfecteerd winkelmandje door zwarte latex-handschoenen aangereikt. Het personeel droeg oranje hesjes die tot afstand maanden en waarschuwden voor elkaar.

Het was geen boze droom.

Het was rustig in de buurtsuper. Wat moest iemand ook nog hier, om deze tijd? Alleen bij het chocoladerek stonden twee medewerkers te praten. Ik wachtte.

Ze verontschuldigden zich toen ze me zagen en maakten zich uit de voeten.

Mijn god, wat moest ik chocolade.

Standaard