 |
|
Soms vergeet ik dat meisjes onzijdig zijn. Als het zomert, bijvoorbeeld.
Ze kleden zich dan in niets-verhullende kledingstukjes. Zoals dat ene exemplaar, laatst.
Haar hemdje gaf me een ruim uitzicht over haar borstjes. Daar was nog mee te leven, ware het niet dat op haar linker voedingsbolletje een dikke puist prijkte. En vanuit die pukkel groeide een haar.
Goed, het kan zijn dat het zich slechts om een onschuldige huidverdikkinkje handelde en het uitsteeksel een armetierig donsje betrof, maar voor m’n herinnering was het al te laat.
Gebiologeerd werden mijn ogen aangetrokken tot de kloppende parasiet, waarin ik de adertjes meende te zien bewegen. Evenals de hieruit trots torende verhoornde vezel.
Ik heb ondertussen geen woord gehoord van wat het meisje zei.
[Laat dit gezegd zijn tegen elke religieuze fanaticus: ontbloot mensenvlees leidt niet per se tot lustgevoelens. Integendeel, kan ik je vertellen.]
Je hoort helemaal niet naar meisjes te kijken 😉
{Mowl: ’t zijn ook mensen.}
Ohjee, dat was beslist een heks in wording. Het volgende bubbletje met een haar op, zal vast op haar kin groeien. Als er dan ook eentje op haar neus verschijnt dan is ze een volleerde heks.
Als je het mij vraagt René, ben je er nog goed vanaf gekomen. Maar ik veronderstel dat je het mij niet vraagt hé? 🙂
{Mowl: och.}
Heb mijn kop koffie + broodje zalm maar ff terzijde geschoven, ennuh bedankt!
{Mowl: hoef je niet meer te bedenken wat je straks gaat lunchen.}
Eindelijk Eucalypta ontmoet?
Kun je nagaan wat Paulus de B. wel niet allemaal heeft moeten doorstaan….
{Mowl: ze zag er verder fris en fruitig uit.}
Bij het woord ‘haar’ daar bij die puist begon het griezelen. Dat is nu nog niet gestopt. Brrrr…
{Mowl: en dan heb je het ding nog niet eens gezien.}