Concert

Liefde, zou dat zoiets zijn als het bij elkaar terugzoeken van onze moeders? Jeroen Brouwers

Het pianoconcert was al eventjes bezig, toen de man het zaaltje binnenkwam. De voorste bezoekers hadden klapstoeltjes waarop ze konden plaatsnemen, de anderen restten biertafelbanken. Omdat het een doorlopende voorstelling betrof, keek niemand op toen de man zich naar voren wurmde. Daar was nog een plaatsje vrij, schuin achter een dame die aandachtig naar de muziek aan het luisteren was.

De man ging net iets te hard op het vrije stoeltje zitten – het kraakte en schoof door de plotselinge druk enkele centimeters naar achteren, waardoor een stoelpootje in een richel schoof, waar het maar niet zomaar uit te halen was.

De dame schuin voor hem tikte de man op zijn benen en maande hem tot stilte – zonder hem aan te kijken. Hij zei niks, maar stond op en nam plaats op een bankje, even verderop.

In de pauze liepen ze naast elkaar. Het was een stel, net als ik dacht.

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.