Ouder worden is treurig, maar volwassen worden is prettig. Brigitte Bardot
“Och, wat vreselijk!” vond ik. Ik was oprecht. M. waardeerde mijn medeleven.
“Zeg dat wel.” zei ze. “De opvliegers, de rode vlekken in de hals, de opspelende hormonen – het is verschrikkelijk, gewoon.”
Met een zucht benadrukte ze nog eens haar ellende.
“Nee,” wimpelde ik, “dat bedoel ik niet. Jij bent de eerste die ik ken van mijn generatie die in de overgang is gekomen.”
Vol afschuw draaide ik me van haar af.
“Ik word oud.” zag ik in.
[Dat mensen om me heen zo nodig moeten aftakelen, moeten ze zelf weten. Maar kunnen ze dat niet ergens anders doen?]
Oh hemel, mag ik hier nu ook niet meer rondhangen? en ik vind het nog wel zo heerlijk verkwikkend hier.
{Mowl: zolang je maar geen kwaaltjes gaat ventileren. Of gaat ruiken. Of allebei.}
Tja, zo had ik het nog niet bekeken 🙂
ps : Leuk dat jullie allen zo’n ontzettend gezellig MWM hadden. Volgens mij gaat dat een traditie worden 🙂
{Mowl: dat dreigt ’t al vier jaar.}
Toch knap hè dat we na vier jaar nog steeds hebben kunnen voorkomen dat het een traditie is geworden.
{Mowl: d’r is dan ook maar één constante factor — jij.}
Ik blijf anders gewoon 29 hoor.
{Mowl: wat sneu.}
Hoe lang nu al?
{Mowl: ik geloof niet dat ik dat mag vertellen.}
Ach het leven begint pas bij 50, toch?
{Mowl: ’t jouwe misschien. Ik ben al bezig.}
Het leven begint bij je geboorte. En naarmate je er wat van maakt, gaat het op een positieve manier verder, ook al word je 80 of zelfs 100. Alleen je gezondheid, of beter gezegd het ontbreken daarvan, kan een kink in de kabel veroorzaken.
{Mowl: ook met ’n slechte gezondheid kun je gelukkig zijn.}
Het mijne is dan al 50 jaar bezig.
{Mowl: nou ben ik je kwijt.}
Being old has a lot of
advantages too.
{Mowl: ik geloof ’t meteen.}
Iedereen wordt een keer oud, daar ontkom je niet aan. Ik kan voldoende clichés bedenken. Je bent zo oud als je je voelt. Of deze, De duvel is oud. Allemaal opmerkingen om degene die zich oud voelt opdracht te geven om te relativeren. Maar dat helpt allemaal niet, oud word je toch. Ook als de mensen om je heen NIET aftakelen, dan ontkom jij er nog niet aan om een keer oud te worden, hoe vervelend je dat ook mag vinden. Het enige dat je kunt doen is het onvermijdelijke accepteren, want anders heb je geen leven.
{Mowl: en da’s ’t laatste wat ik zou willen.}