Consult

Wie tijd heeft en zijn tijd afwacht verliest zijn tijd. William-Camden

De afspraak was, zoals zoveel ontmoetingen, omgezet in een telefonisch consult. Er was een bevestiging gestuurd en een herinnering die ik in mijn agenda kon plakken. Elf uur twintig, meldde die.

Om half elf zat ik klaar, telefoon naast me op de bank.

Soms mis ik gesprekken, omdat het toestel zelf lijkt te bepalen of en hoe het een oproep aankondigt. Ik hield het schermpje daarom nauwlettend in de gaten.

Rond elf uur pakte ik het alvast in mijn handen, zodat de gesprekgemistkans zo klein mogelijk zou zijn.

De afgesproken tijd verstreek. Het werd half twaalf, kwart voor, middag.

Het toestel bleef stil. Ik had al het shownieuws en alle roddels van de boulevardsites gelezen.

Zuchtend keek ik op de klok om te zien hoe de tijd verstreek. Voor de zekerheid controleerde ik nog eens de afspraak.

Het is bijna alsof ik echt in de wachtkamer zit, dacht ik nostalgisch.

Standaard