Contract

Ik mocht het niet denken, laat staan uitspreken. Toch verstoutte ik me, zij het binnensmonds – zoals ik meesttijds mijn heldenmoed halfhartig verhul – en zei het de kat: “Weet je wel wat je ons gekost hebt?”

Ze reageerde niet. Natuurlijk niet. Allereerst niet omdat ze me in alle waarschijnlijkheid niet gehoord had, maar daarnaast en bovenal omdat het haar geen loer zou interesseren hoeveel euro’s we aan haar welzijn nu werkelijk hadden besteed. Ze maakt waar wat wij slechts prediken door geld te verachten en enkel waarde te hechten aan dat wat het leven werkelijk zin geeft.

Slapen, eten en poepen.

Dat ik haar daarnaast nog probeer te bewegen om op mijn schoot te liggen – of daarnaast, desnoods – is duidelijk teveel gevraagd.

“Dat staat niet in mijn contract,” zegt ze nog net niet, als ze weer op de vensterbank springt en zich oprolt om verder te slapen.

Ik mocht eens denken.

Standaard