Iets is alleen schitterend als het in het licht gehouden wordt. G.J.F Smolders

Ze zocht haar vriend, maar toen ze die zo één-twee-drie niet zag in het feestende gezelschap, formuleerde ze zelf maar het antwoord – het was tenslotte geen uitzonderlijk moeilijke vraag die ik haar voorgelegd had: wanneer ze naar die musicalvoorstelling ging, waar we het zojuist over hadden gehad.

“Negenentwintig februari.” zei ze uiteindelijk beslist. Ze fronste toen ik in de lach schoot. Het was een nogal dwingend verzoek tot verantwoording.

“Dat denk ik niet.” zei ik. D’r kwam ’n 11 in d’r voorhoofd.

“O nee?” zei ze.

“Nee.” zei ik. “Negenentwintig februari bestaat alleen in ’n schrikkeljaar. En dit is geen schrikkeljaar.” D’r kin ging omhoog toen ze ’t glas neerzette. Ze keek. Toen ontspande ze d’r gezicht.

“Ach,” zei ze, “ik was altijd slecht in wiskunde.”

[Ze pakte d’r glas weer op en lachte. ’t Bleef ’n mooi feest.]