Daca taceai filosof ramâneai

glas
Wie het laatst lacht, was op zoek naar de dubbele bodem. Max Hodes

Zoals ik weet dat ik niet op ’n toren moet staan vanwege m’n alverlammende hoogtevrees, weet ik dat ik geen grappen moet maken: de uitkomst is alsmaar even dramatisch. Toch doe ik ’t allebei voortdurend weer. En toen ik las dat d’r in verhouding dertien keer meer schrijvers zijn in Nederland dan in Roemenië, kon ik ’t dus niet laten.

“We gaan emigreren.” dolde ik. “Ik heb in Roemenië dertien keer minder concurrentie.” Nu had ik eigenlijk op z’n minst ’n glimlach verwacht. Maar Brrrr bleef strak serieus kijken.

“Maar ’t gaat toch helemaal niet om de hoeveelheid schrijvers?” argumenteerde die. “’t Gaat toch om ’t aantal lezers?”

Ik had gelijk al helemaal geen zin meer om serieus te reageren.

“Bovendien ken je helemaal geen Roemeens.” stak ie door.

[“Laat maar.” zei ik. Brrrr grinnikte. Als enige.]

Standaard

Een gedachte over “Daca taceai filosof ramâneai

  1. Patrick schreef:

    Zo onleuk is je grap helemaal niet. Reageert iedereen om je heen zoals Brrrr als je een grap maakt? Nieuwe vrienden zoeken; mensen die wel om je grappen lachen. (Let op: ik suggereer niet dat je je oude vrienden moet inwisselen, je moet je kring uitbreiden met mensen met gevoel voor jouw humor)

    {Mowl: jij, bijvoorbeeld?}

Laat een reactie achter bij PatrickReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.