Dag blad

krant
De grens van zijn denken is de witte rand van zijn krant. Gerd de Ley (1944)

Ik vervloekte mezelf. Wat bezielde me in hemels­naam om m’n krant uit te lenen aan die vrouw?

In de hele coupé was niks te lezen te vinden geweest, dus was ze op mij afgestapt. En met pijn in m’n hart had ik ’t hoofd­katern aan d’r afgestaan.

“Maar ’t is wel ’n echte krant, hè.” had ik gewaar­schuwd. “Als je deze uit­hebt ben je niet dommer.” zei ik d’r achter­aan. (Nou ja, dat had ik eigenlijk willen zeggen.) “Ik wil ‘m dus wel terug, dadelijk.” Ze had vriendelijk geknikt. En ik had me over ’t kunst­katern gebogen.

Maar dat schoot niet op. Want in m’n perifeer gezichts­veld zag ik de vrouw in de vierzitter rechtsvoor — had ik al gezegd dat ’t ’n keurige vrouw was? — de pagina’s omslaan. Ik kon ’t niet zien, maar veronder­stelde kreukels en vlekken op de eens zo maag­delijk mooie krant. Dat deed meer pijn dan ik had gedacht. Van alles was ik wilde lezen moest ik telkens weer opnieuw beginnen.

[Vlak voor m’n eindstation stond de vrouw op, vouwde de krant en gaf ‘m aan mij terug. Keurig en, zo te zien, ongeschonden. “Alstublieft.” zei de vrouw. “En dank­uwel.” Ik antwoordde niet, maar borg ’t dagblad koesterend op in m’n tas.]

Standaard

5 gedachten over “Dag blad

  1. Marloes schreef:

    Echte kranten laat je ook gewoon thuis, in de trein lees je De metro of de Spits. Zie daar maar eens zonder (kleer)scheuren doorheen te komen..:)

    {Mowl: mag ik deze verleiding aan me voorbij laten gaan?}

  2. Ik verwachtte dat ze hem versnipperd had of dat ze hem niet mee had teruggebracht na een toiletbezoek. Eigenlijk was het een keurige dame en reageerde jij een beetje vreemd. So, what’s new? 😉


    {Mowl: o, wat heb ik ’n leuke verrassing voor je op de MWM.}

Laat een reactie achter bij EgbertReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.