Ik hoop op een hoop gesnotter en “B-b-b”. Het zal ook wel. Het kan niet anders.
Het is nu 185 dagen geleden dat ik het plan kreeg de musical zelf te gaan zien. 150 dagen terug heb ik de kaartjes geregeld.
Toen werd het stil. Angstig stil.
Dat was me ook verteld, hoor. “De kaartjes zullen ongeveer twee weken voor de voorstelling worden verzonden.” hadden ze gewaarschuwd.
Maar ja, je weet niet hoe dat gaat met een postbestelling vanuit Engeland. D’r kan altoos iets misgaan.
Maar er is niks misgegaan. Eergisteren lagen de kaartjes op de mat. We kunnen gaan.
[iBookje laten we vanwege de verhoogde veiligheidsmaatregelen thuis. Wat? Geen Mowl? Rustig, we hebben een oplossing bedacht. Zonder foto’s of citaten, jammer genoeg, maar wel bijna rechtstreeks. Zodat het een beetje lijkt of jullie er ook bij zijn. Gezellig, hè?]
Ohh Ik zie dat ik hier echt geen dag mag overslaan met lezen. Prettige vakantie en als de voorstelling al maar half zo goed is als de film, dan nog wordt het reuze!
Ik heb al die musicals wel een beetje gehad. Net zoals ik al dat cabaret wel een beetje gehad heb. De overdosis is zo enorm dat het echt niet leuk meer is. Al die obligate liedjes. Maar misschien hebben ze van Brrrr Elliot iets leukers gemaakt. Een leuke vakantie, overigens!
veel plezier ik vond de film al geweldig.
Veel plezier. En gelukkig hoeven we geen Mowl te missen!