De eeuwigheid is het ogenblik waarvan je zegt, dat zal ik nooit vergeten. Jan Wolkers
Vanuit de op het talud stilstaande trein had ik een prima inkijk in het tegenoverliggende appartement op de bovenverdieping.
Ik zag een man een vrouw, allebei jong en gekleed voor een feestelijke gelegenheid, van de ene naar de andere kant van de kamer lopen. Hij riep iets tegen haar en zij rende naar een kast of een tafel. Ze zochten iets maar konden het niet vinden.
Dan ineens was het er. De man hield een vel papier triomfantelijk boven zijn hoofd. De vrouw rende in zijn armen. Hij zoende haar en speelde met zijn vingers door heur dansende haar. Dan spoedden ze zich door een deur en verdwenen uit het zicht.
Voor even maar. Want een verdieping lager ging de deur open en liep het stel naar buiten. Hij ontsloot de fiets die er tegen de muur was gezet en zwaaide zijn been over het zadel. Terwijl hij zich afzette sprong de vrouw op de bagagedrager.
In mijn hoofd hoorde ik Toots Thielemans.
[Wat een naar idee, dacht ik terwijl ik haar nakeek, dat ze binnenkort een pruik moet dragen.]
What a generous and nice idea of Baloo.
Thank you very much and also René ,
for not throwing it straight away out of the window.
But please, don’t do it, because I enjoy
sharpening my pen a bit, now and then.
And I would really feel embarrassed ,doing that
in the future after receiving such a gift.
But thanks a lot anyway.
{Mowl: gelukkig maar. Als Nederlander maakte ik me eigenlijk al zorgen over de verzendkosten.}
Toots Thielemans deed de muziek?
{Mowl: o ja. Dat vergat ik.}
Wat heerlijk om in één stukje zoveel kleine pracht van Wolkers terug te lezen. Ik ben van mening dat we eigenlijk Possum het boek cadeau zouden moeten doen. Ook down under hoort dit (in de taal waarin het geschreven werd) tot de verplichte wereldliteratuur, een Nobelprijs waardig. Ik ben, geheel vrijblijvend, tot sponsoring van een dergelijk geschenk aan Possum bereid!
{Mowl: dat lijkt me ’n strak plan. En nu?}
Ik werp me ook vrijwillig op als lezer van het boek. Kan ik het van iemand lenen?
{Mowl: ’t is volgens mij ook in Eindhoven gesignaleerd.}
De film gaat sneller.
{Mowl: precies. ’t Boek kan later wel.}
Ik vind dat je eerst het boek moet lezen, dan de film kijken. Omgekeerd komt het er bijna nooit van … En het boek prikkelt je fantasie zo prachtig!
{Mowl: je hebt eigenlijk gelijk. Maar ik merk dat ik best wel lui ben geworden op dat gebied.}
Als jij het boek koopt en naar Possum stuurt, vergoed ik je de kosten. Is dat voldoende boter bij de vis? (Of tieten bij de kont, voor nog meer kenners, zoals Peer.)
{Mowl: ik ga meteen naar de kringloopwinkel.}
Zoveel gelukzaligheid kan nooit lang duren. Hopelijk komt hij niet met zijn jongeheer tussen de rits. Dat zou pas erg zijn.
{Mowl: ah, ’n kenner.}
Maar dat goed dat je het uitgelegd hebt
{Mowl: soms moet dat nou eenmaal.}
Heb je echt alles uitgelegd nu?
Wauw, we moeten voortaan goed op de hoogte zijn
van het een en ander, willen we je websels nog kunnen volgen..!
Ik was eerlijk gezegd de weg al kwijt met de betekenis van de titel
en de pruik was helemaal de klapper… wel een mooi verhaal
verder hoor, dat dan weer wel!
{Mowl: ’k geloof dat dit ’t wel zo’n beetje was, ja.}
Ik zie het verband niet zo goed tussen de titel van deze post en je verhaal.
{Mowl: Dat Mistige Rooie Beest is de naam van de titelmuziek van de film.}
Ik vond het een romantisch verhaal. Maar de pruik kan ik helaas ook niet plaatsen. (Wellicht ook omdat ik nog haar heb)
{Mowl: Olga, in Turks Fruit, krijgt ’n hersentumor en verliest al heur haar, waardoor ze ’n pruik moet gaan dragen.}
Vergeef hem, René. Twotone is te jong voor deze Wolkers-klassieker…
{Mowl: ik neem niemand iets kwalijk.}
Dank voor deze culturele verrijking.
{Mowl: ’t genoegen was aan mijn kant.}
This whole story is gobbledegook for me.
How do two people, jumping on a bike,
Toots Thielemans and a future wig , relate
to each other ?
{Mowl: de scène deed me denken aan de film Turks Fruit.}