De dekmantel

hoed
Het leven zou veel eenvoudiger zijn indien alle schurken een zwarte hoed droegen. Mark Beltaire

Als vanouds liep de Indische-Man-met-de-Plastic-Zak-onder-z’n-Arm me die ochtend tegemoet, de ogen strak op ’t door de regen glimmende plaveisel gericht. Ik aarzelde in ’t voorbijgaan om ‘m te groeten, maar bedacht dat ’t ‘m hoogstens zou hebben verward. ’t Idee liet me grijnzen.

’n Andere man kwam me tegemoet, weggedoken in ’n lange overjas, waarvan ie de kraag omhoog had gezet. Hij droeg ’n ouwerwetse gleufhoed. Twee hazewindhonden liepen met ’n tuigje aan ’n riem. Gleufhoed hield ze beet in z’n jaszak.

“Goedemorgen.” sprak ie toen we mekaar passeerden. Ik knikte vriendelijk en liep voorbij. Normaal gesproken was ’t daarmee gedaan. Maar dan hoorde ik ’n gedempte plof — alsof iets zwaars in ’n kussen viel.

Ik draaide me om en zag even verderop ’n gedaante op de straat liggen — ik herkende de Indische-Man-met-de-Plastic-Zak-onder-z’n-Arm. ’t Straaltje bloed dat uit z’n hoofd sijpelde mengde zich met ’t regenwater. De man met de twee hazewindhonden was nergens te bekennen.

[Als vanouds, dacht ik. Inderdaad.]

Standaard

3 gedachten over “De dekmantel

  1. Na de ontmoeting met Walks-With-Wolves heeft Indische-Man-met-de-Plastic-Zak-onder-z’n-Arm zijn naam direct moeten veranderen. Sneu.

    {Mowl: geen idee over wie je ’t hebt. Kevin Costner?}

Laat een reactie achter bij MarloesReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.