De gouden knol

Eenvoud is in onze dagen zeer zeldzaam. Ovidius

Eenvoud is in onze dagen zeer zeldzaam. Ovidius

“Doe me die maar.” zei de geblondeerde vrouw in de delicatessen­­zaak. “Wat kost-ie?” Ze wees naar een kleine truffel in een mandje stro. De man van de winkel woog de schimmel.

“Honderd­­achtenvijftig euro, mevrouw.” zei de man. Een wenkbrauw van de vrouw trok kort omhoog.

“Oh.” herstelde ze. “Hij is misschien wel een beetje groot. Zou ik ook een halve kunnen krijgen?”

“Maar natuurlijk.” zei de man van de winkel. Voorzichtig brak hij de paddenstoel in twee. Hij legde de beide helften op de weegschaal.

“Deze is acht gram en deze tien.” zei hij. Hij keek afwachtend naar de vrouw. Die moest even nadenken.

“Doe me die van tien dan maar.” besloot ze. “Anders lijkt het ook zo krenterig.”

[De man van de winkel pakte de truffel in. Hij glimlachte, net als de geblondeerde dame. Maar dan net even anders.]

Standaard

7 gedachten over “De gouden knol

  1. Heb het nog nooit gegeten en betwijfel het serieus of het ook zijn geld waard is. Sommige dingen weet je gewoon. 🙂

    {Mowl: als jij hem niet lust, mag ik de jouwe dan?}

Laat een reactie achter bij KittyReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.