|
Miesje is nu – tja, hoe oud zal ze zijn? – twaalf? Dertien? In elk geval vrij oud voor een buitenkat.
De laatste tijd merken we dat ze ouder aan het worden is. O nee, niet dat ze stram wordt of zo, maar eerder wat vergeetachtig. Zo kan het bijvoorbeeld gebeuren dat ze ineens niet meer weet hoe ze binnen moet komen. Ze gaat dan buiten klaaglijk mauwen tot er iemand is die de deur voor haar opendoet. Dan spiedt ze naar binnen, vlucht op een stoel en is er de eerste tijd niet meer van af te slaan.
Toch blijft ze niet binnen. De lokroep van buiten is te sterk. Op enig moment verdwijnt ze weer en plots weet ze dan weer wel binnen te komen.
Ze is een beetje in de war. Ouderdom dus, denken we.
Het is bij tijden aandoenlijk om haar langzaamaan te zien verworden tot een senior. Soms ook een beetje beangstigend. Ik heb nog nooit een huisdier gehad dat een hoge leeftijd haalde. Altijd gingen ze dood of verdwenen ze voordat ze in de grijze jaren terechtkwamen.
[Zou dat aan mijn opvoeding liggen? Misschien maar goed dan dat we nooit aan kinderen begonnen zijn.]
@ Mowl : dat dacht ik acht jaar geleden ook 😉
{Mowl: tijd gaat snel.}
Wacht maar tot je 46 bent! Dan wordt het helemaal erg! 🙂
{Mowl: dat is nog zó ver weg.}
Maak je maar geen zorgen hoor. Dat met die kinderen komt vast nog eens. Let maar op.
{Mowl: inmiddels zijn mijn eileiders verschrompeld.}
Soms snap ik ook niet meer hoe de deur open moet en ik ben pas 38.
{Mowl: ál 38, Peer. Ãl. En over een week ál 39.}