|
“Je was zo aan ’t snotteren, vannacht!” zei Brrrr aan de telefoon. Ik wilde me verontschuldigen, maar Brrrr ging door. “Hoesten, snuiten — afschuwelijk. Je hield niet op. Ik deed geen oog dicht. Ik was gewoon blij dat ik vanmorgen mocht gaan werken.” Ik wilde zeggen dat ’t me speet, maar Brrrr stopte niet. “Ik heb zo’n klotenacht gehad! Man, wat was ik geïrriteerd!” Mijn mond hing al open, maar Brrrr hield niet op. “Maar op ’t werk lag nog wat te roken, wist ik. Dus.” Hier schee die in enen uit.
“Dus?” vroeg ik na ’n moment.
“Dus is ’t eigenlijk jouw schuld.”
[De Titanic, de Hindenburg, ’t Paard van Troje — uiteindelijk komen alle rampen voor mijn verantwoordelijkheid, heb ik ervaren. En nu dus ook die peuk. Soit.]
Heerlijk om weer een roker terug in ons kamp te mogen verwelkomen.
{Mowl: niet te voorbarig, jongen.}
Typisch recidivisten-gedrag, echt, typisch.
{Mowl: één foutje maakt nog geen recidivist.}
De Kredietcrisis?
{Mowl: en ’t uitsterven van de dinosaurussen.}
Ach gossie.
Maar t’is niet helemaal eerlijk dat ie jou de schuld geeft van zijn eigen zwakheid om weer te gaan roken!
p.s.: bedankt voor je lieve reactie op mijn operatielogje!
{Mowl: fijn te lezen dat ’t is geslaagd.}
Wij gebruiken in het geval van ziekte en snurken altijd het logeerbed.
Weet je tenminste zeker dat je heerlijk slaapt
{Mowl: wij hebben ’n grote bank waar je op kunt slapen. Maar denk je dat Brrrr naar beneden is gegaan?}
Simple solution, sleep separately.
How’s that for alliteration ?
{Mowl: ’t allitereert fantastisch, maar ’t bekt niet.}
What does ” bekt ” mean ?
{Mowl: bek·ken (onovergankelijk werkwoord; bekte, heeft gebekt)
– natuurlijk uit te spreken zijn
– (informeel) tongzoenen}