De Taal der Liefde

muizen

Alle filosofieboeken heb ik uit, en nog steeds ben ik geen moer wijzer. Gerard Reve (1923-2006)

Soms word ik getormenteerd wakker na een nacht van de meest ijzingwekkende dromen. Je hebt daar vast al es iets van gemerkt.

Zoiets hakt er wel in, kan ik je zeggen.

Om te beginnen duurt het een tijd voordat ik me realiseer dat het zojuist beleefde slechts uit een onwerkelijke wereld afkomstig was, het resultaat van opgedane ervaringen, angsten en te zwaar tafelen.

En dan, als ik dat dan besef, kost het me nog de grootste moeite om de door de droom opgewekte emoties te laten wegzinken.

Zo heb ik met enige regelmaat het flink aan de stok met Brrrr – op emotioneel gebied bedoel ik dan. En dat alleen door wat ik ’s nachts met hem lijk te hebben meegemaakt.

Deze week hadden we ruzie. Uiteraard was hij heel onredelijk en trof mij volstrekt geen blaam. Brrrr zat zelfs achter me aan; hij jaagde me op, tot ik in het mulle zand (we waren in de duinen) mijn voeten niet meer vooruit kon krijgen en hij me als zijn prooi gevangennam. Toen ik wakker werd heb ik toch een flink aantal uren er flink de pest in gehad. En hij maar raden wat er loos kon zijn.

[Misschien koester ik die verongelijktheid wel. En terecht. Wat doet ie ook ruzie met me te maken – in mijn droom nog wel. Heeft ie geen leven van zichzelf?]

Standaard

3 gedachten over “De Taal der Liefde

  1. Soms helpt het wel eens om de nare nasleep uit je systeem te krijgen, als je meteen als je wakker wordt, je droom vertelt.

    {Mowl: dan zal ik eerst Brrrr moeten wakkermaken. Dat lijkt me geen goed idee.}

    • ’s Morgens hé niet midden in de nacht, zodat hij niet een hele dag het raden heeft waarom je zo kortaf bent tegen hem 🙂

      {Mowl: alsof ik ‘m ’s ochtends wel mag wekken.}

Laat een reactie achter bij AnneReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.