Saul Bellow is dood. Al enkele dagen. En ik heb er nog niks mee gedaan.
‘Ik moet er wat mee doen.’ spookte het door mijn hoofd. Tenslotte was Saul Bellow de schrijver van mijn lievelingsboek. De huppeldepup prooi. Zoiets. En ook dat ene boek van die film met hoe-heet-die-ook-alweer van ik-kom-er-even-niet-op.
Maar de paus ging dood en werd begraven. En ik had een training in de Kaapse bossen. Dus kwam het er niet van.
Wel dacht ik: ‘Gunst. Saul Bellow dood? Ik meende dat ie al lang gestorven was.’ Maar de kranten hebben altijd gelijk, dus stond ik er niet meer bij stil. Of toch. Want ik wilde de schrijver van De huppeldepup prooi herdenken. Met deze foto erbij. Dat wist ik al.
Vanmorgen hield ik het niet meer. Ik moest, wilde ik het stukje schrijven, nu eindelijk actie ondernemen en de juiste en volledige titel van mijn lievelingsboek achterhalen. Met mijn vinger gleed ik langs de ruggen van de boeken. Al snel had ik het gevonden.
Há!
De tere prooi was het getiteld. Ik knikte tevreden. Geschreven door — Paul Bowles? Paul Bowles? Maar natuurlijk! De schrijver van The sheltering sky, redelijk verfilmd door Bernardo Bertolucci. Met John Malkovich.
En Paul Bowles is inderdaad allang dood. Al sinds 1999.
Maar niet Saul Bellow, dus.
[Van hem blijk ik To Jerusalem and Back te hebben. Ook aardig. Maar ik ga eerst De tere prooi nog es herlezen.]
Wat zit ons hoofd toch vol informatie en dan moeten we dat ook allemaal goed gerangschikt hebben en op kunnen roepen wanneer zich iets voordoet waarbij zich iets voordoet of ergens een link mee moet worden gelegd, pfff, ik word al moe van deze zin. Het is zondag, rustdag ook voor mijn hoofd en daar ga ik nu mee beginnen!
{Mowl: goed idee.}