De Zusjes Kriegel

perron
Bestijg de trein nooit zonder uw valies met dromen, dan vindt ge in elke stad behoorlijk onderkomen. Jan van Nijlen (1884-1965)

Drie meisjes stonden op ’t perron. De trein kwam tot stilstand en opende z’n deuren waar zij stonden. Reizigers hadden zich op ’t balkon verzameld, om de Intercity zodra ’t kon te verlaten. ’t Voorste meisje wachtte daar niet op en glipte naar binnen. ’t Tweede meisje wilde ’tzelfde proberen, maar ik was d’r voor. Met ’n uitgestrekte arm hield ik d’r tegen.

“Zullen we wachten tot iedereen is uitgestapt?” — ’t Was geeneens ’n vraag, maar ’n milde correctie van ongewenst gedrag. ’t Meisje keek van mij naar d’r vriendin in de trein en dan naar de derde achter zich. Samen besloten ze me heel boos aan te kijken. Maar ze zwegen en wachtten.

En ik genoot stiekem.

[Ik wijs anderen graag op omgangsvormen. Vooral als ze kleiner zijn dan ik.]

Standaard

9 gedachten over “De Zusjes Kriegel

  1. Marloes schreef:

    Als ik een virtuele veer te vergeven zou hebben dan kreeg jij ‘m. Ik kan het ook niet laten om mensen die in een bus twee zitplaatsen in beslag nemen (een voor de bips en een voor de tas) er op te wijzen dat er meer mensen zijn die betalen om te mogen zitten.

    {Mowl: ik zou gewoon op die tas gaan zitten. Hopla.}

  2. Heel goed van je! Dat is na de vertragingen misschien wel de grootste ergernis van het reizen met de trein. Ik kan het ook nooit laten daar iets van te zeggen.

    {Mowl: nooit klappen gehad? Of hou je ook rekening met ’t postuur van die ander?}

  3. Ik word hier altijd gecorrigeerd als ik op de stoep fiets.. Wat ik wil zeggen is: je lijkt wel een Duitster rené 😉

    {Mowl: Duitsers en fietsen zijn ’n ongelukkige combinatie.}

Laat een reactie achter bij rudy kaalsReactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.