Diep

zwammen

Mogelijk is dàt de zin van het leven: sporen achterlaten.
Jeroen Brouwers (1940)

Ik heb gisteren gehuild. Bittere tranen van verdriet. Brrrr zal er niks van hebben gemerkt.

We keken naar een concert van Barbra Streisand. Ze bracht ons langs de hoogtepunten van haar eigen carrière en zo kwamen we ook bij fragmenten van de film Yentl.

Ik wist wat er komen ging – ik had de dvd al grijs gedraaid. Ze zong, live, met beelden van zichzelf uit die film en een jong meisje dat een kleine Babs moest spelen, ‘Papa Can You Hear Me’.

En ineens was het er – het diepe gemis van mijn eigen vader. Een gemis waar ik tot mijn eigen verbazing zelden of nooit een traan om laat. Niet toen ie net gestorven was, niet in de jaren erna.

Op alle gebieden ben ik een watje. Ik huil al bij het zien van een zeehondje. Een dag niet gejankt is een dag niet geleefd, lijkt het soms wel. Dus toen de tranen kwamen grinnikte Brrrr.

“Daar gaat ie weer!”

En inderdaad, daar ging ik weer. En ik lachte door de tranen heen. Want ik weet dat ik een watje ben. En al ziet het er soms wat koddig uit – ik ben er trots op.

Maar dit keer was er meer dan het overschrijden van een lage emotiegrens. De gevoelens waren dieper – echter.

Voor het eerst sinds jaren huilde ik om het gemis van mijn vader.

[Gelukkig had ik mezelf weer snel onder controle. Brrrr heeft het niet gemerkt. Al weet je dat bij hem nooit]

Standaard

5 gedachten over “Diep

  1. Mijn vader overleed toen ik bijna 4 was…. 10 jaar geleen (ik was toen 26) ben ik alsngo door het hele rouwproces gegaan en heb voor het eerst om hem gehuild.
    Ben blij dat dat is gebeurd!
    aldus.

  2. Anne schreef:

    Ik weet niet goed hoe hierop te reageren René. Misschien omdat ik je maar al te goed begrijp? Soms wou ik dat ik ook iets meer een ‘watje’ kon zijn. Dikke knuffel vanuit Belgenland.

  3. linette schreef:

    Lieve René, wat een mooi stukje. Tja, dat is het gekke van diep geworteld verdriet, het slaat je om de oren en niet altijd wanneer je het verwacht.

  4. linette schreef:

    Lieve René, wat een mooi stukje. Tja, dat is het gekke van diep geworteld verdriet, het slaat je om de oren en niet altijd wanneer je het verwacht.

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.