Het is eenvoudig iemand een mislukt kunstenaar of een idioot te noemen – als je bang bent voor nieuwe ideeën. Antonin Artaud

“Mijn werk staat in het Rijksmuseum. In de opslag.” vertelde de kunstenaar met bittere trots.

Hij haalde een pasje uit zijn portemonnee.

“Kijk.” zei hij. “Hiermee kan ik altijd naar binnen. Ik loop alle wachtenden voorbij.” Hij legde het kaartje op de tafel. “Maar mijn vrouw moet achter in de rij aansluiten. Er was blijkbaar geen geld meer om haar ook toegang te geven.”

Bij het terugsteken van het pasje gingen de wenkbrauwen licht omhoog.

“Nou ja.” zei hij zerp. “Het is al heel wat dat ze me nog niet hebben weggedaan.”

Hij knikte naar een huisje van steen op een voetstuk. “Dat heb ik ook gemaakt.” zei hij. Hij zei het schier achteloos, maar ik zag hem toch heel even tintelen.

[Even later, wanneer het glas leeg en de aanspraak verdwenen was, reed hij weg. Hij zwaaide bij het passeren.]