Het was bijna half zes. Reizigers stonden op het perron van het station van Z te wachten op de trein naar A. Opeens kondigde zich een omroepbericht aan.

Ding dong!

Dat móest de melding van een vertraging zijn – zoveel was zeker. Gespannen en met een zekere moedeloosheid luisterden de wachtenden naar de mechanische stem.

“Dames en heren.” klonk het. “De trein naar A van zeventien uur dertig…”

Even haperde de computer. In de verte klonk het waarschuwingssignaal van neergaande spoorbomen. Gelaten wachtten de mensen op wat komen ging. Veel goeds kon het niet zijn.

“…komt over enkele minuten binnen.” besloot de stem de boodschap. Ongelovig keek men elkaar aan. Aan de horizon verscheen een snel groter wordende gele stip. De trein van 17.30.

Dat was het nieuws. Hij was op tijd.