Drama

koffie

I never drink coffee at lunch. I find it keeps me awake for the afternoon.
Ronald Reagan (1911-2004)

Er staat zich een drama te voltrekken.

Nu de verbouwing zich in een afrondende fase heeft begeven wordt steeds duidelijker welke gevolgen deze voor tweederde van onze huiskatten zal meebrengen. Het is hartverscheurend maar onvermijdelijk.

Mies en Zus hebben nooit het inzicht gehad dat het kattenluikje waarmee ze ons huis vrijelijk kunnen verlaten ook de toegang verschaft wanneer ze dat zouden wensen. Jarenlang zijn ze gewend geweest om de meest eenvoudige weg te kiezen, namelijk die via onze – toenmalige – slaapkamer en het trappenhuis.

Goed, we hebben ze het misschien een beetje te gemakkelijk gemaakt door elke avond zo’n twintig keer op te staan om de tussendeur voor hen te openen. Al wat nodig was, was even flink krabben of mauwen en Brrrr of ik drentelden alweer als een privé-portier naar onze mini-meesters. Die dan met een arrogant mauwtje binnenwandelden, even aan het droogvoer snuffelden en vervolgens – als het tegenzat – de kuierlatten namen naar buiten.

Korte tijd later meldden ze zich weer voor herhaling van het geheel. Volgens mij schepten ze er een duivels genoegen in om ons iedere keer weer opnieuw te laten lopen.

Dat ritueel is nu echter afgelopen. De toegang tot het trappenhuis is de poezenbeesten ontzegd en ze zullen het moeten doen met de middelen die hen ter beschikking staan. Dat wil zeggen: nu, nu het nog wat zomert, komt daar nog het open dak bij waardoor ze als alternatief naar binnen kunnen springen. Maar herftstige tijden zijn aangekondigd. Het dak zal toe blijven. Net zoals de onofficiële ingang.

Op straffe van koude, regen en andere onaangenamigheden die zo kenmerkend zijn voor de tijd van het jaar zullen Zus en Mies gedwongen worden na te denken over hoe ze bij ons naar binnen kunnen. Hoe lang zal het duren voordat ze door hebben dat een uitgang ook een ingang kan zijn?

[Je gaat echt aan het geniale idee achter deze schepping twijfelen. Hoe is het mogelijk dat een Grote Bouwmeester zulke stupide wezens heeft gecrëerd?]

Standaard

6 gedachten over “Drama

  1. Pingback: Mowl.eu » Blog Archive » Het zijn de kleine dingen die het doen

  2. Bee schreef:

    Volgend seizoen bij Talpa (waar anders): EHBOvK (Eerste Hulp Bij Opvoeden van Katten). Bij mij komen de camera’s er overigens niet in. Ik hoor ze nu al streng spreken:’Maar zo BLIJVEN ze miauwen, want ze WETEN dat je TOCH wel de deur opent en de bakjes vult’ 🙁

    {Mowl: en dan kijken en al weten.}

  3. roos schreef:

    katten zijn net kinderen ze leren het wel een keer.
    maar je moet er wel heel lang op wachten, het komt altijd wel weer goed.

    {Mowl: er zijn kinderen met wie ik ze niet graag zou willen vergelijken.}

  4. Laten we maar hopen dat ze de ingang eindelijk weten te vinden, anders zie je ze misschien nooit meer terug.

    Of ze weten het al lang, en lachen zich suf om het feit dat jij denkt dat ze het niet weten. “Wat denkt ie wel, we zijn toch geen kevers”

    {Mowl: nee, kevers hebben meer brein.}

  5. linette schreef:

    Ik ben ervan overtuigd dat zij een weg gaan vinden, het is misschien een heel andere ingang dan jullie bedacht hebben! Wat dacht je bijv. van de voordeur, want het zijn en blijven katten, die zich alleen laten opleggen dat hun voer in een bakje zit en niet los door de kamer wordt geschud. Toch?

    {Mowl: ik heb mijn geloof in zoveel slimheid opgegeven.}

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.