 |
|
“Dat moet je niet doen!” corrigeerde ik Brrrr, die op het punt stond zijn favoriete dropje uit de pot te pikken.
“Wat niet?” vroeg hij onbekommerd, terwijl zijn hand nog es naar binnen ging.
“Je lievelingsdrop eruitkiezen.” zei ik.
“Waarom niet?” Hij haalde het snoepgoed tevoorschijn en stopte het in zijn mond.
“Omdat,” doceerde ik, “Je hebt nu een leuke melange drop in je pot. Wanneer je al je lievelingsdrop d’r uithaalt en, wie weet, daarna nog eres je tweedekeus, hou je alleen nog derde- en vierderangs kwaliteit over.”
Brrrr schudde de pot en ontdekte nog een exemplaar dat ie beslist wilde hebben.
“Ach, laat ook maar.” zuchtte ik.
[Soms krijg ik het gevoel tegen een muur te praten. Een lieve muur, dat wel. Maar een muur.]
Praktisch kan wel geld oplveren! Waarom een melange in die pot als ie toch maar voor 1 soort gaat? Zonde van het geld.
{Mowl: gemengd staat zoveel gezelliger.}
En welk gevoel zou Brrrr ervan krijgen, denk je? :p
{Mowl: trek.}
Of hem een eigen potje geven, met z’n eigen drop. Zo deed mijn moeder het vroeger ook, ieder z’n eigen bakje chips op zondagavond, anders werd het ruzie.
{Mowl: het is eigenlijk ook al zijn eigen potje.}
Je zou ook zijn lievelingsdrop kunnen bijvullen, dan blijf je een leuke melange hebben 🙂
{Mowl: bah, wat praktisch.}
Zodra de pot derde- of vierderangs is, is hij voor de gasten.
{Mowl: dat zou een oplossing kunnen zijn.}