Druppel

Als ik het wel heb zijn er vijf redenen om te drinken: het bezoek van een vriend, dorst van het ogenblik en van de toekomst, goede wijn, en alle mogelijke andere redenen. Jacques Sirmond

Een vanzelfsprekendheid is meestal eenzijdig. Dat had ik me moeten realiseren.

Maar toch: de uitnodiging was voor een borrel – ik had het bericht er nog op nagekeken. En onwillekeurig had ik daar een beeld bij: van een wijntje enzo, met bitterballen misschien, of blokjes kaas.

Maar na de tweede kop thee (van de biologische supermarkt, uiteraard, met uit versgeplukte raten geslingerde honing, voor wie dat bliefde) begon de vermeende stipulatie op te spelen. Ik vreesde dat de omstandigheden an sich te plezant waren om op een gekend scenario over te stappen.

De gastvrouw bracht verlossing. Soort van.

“O, ik was helemaal vergeten te vertellen dat ik besloten heb voorlopig niet te drinken,” zei ze, terwijl ze de tuit van de pot optilde, “ik heb ook niks in huis. Maar dat is geen probleem, toch?”

Ik hief mijn mok.

“Natuurlijk niet,” huichelde ik, zo minzaam als ik kon. “Schenk maar in.”

Standaard

Zeg het eens.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.